Najbardziej zaawansowana metoda opiera się na pewnej słabości klucza szyfrującego. Program łamiący zamiast sprawdzać wszystkie możliwe kombinacje haseł, może testować kombinacje kluczy szyfrujących, aby odszyfrować plik i usunąć ochronę (samo hasło nie zostanie nigdy znalezione). W tej sytuacji liczba kombinacji do sprawdzenia zależy nie od długości hasła, ale od długości klucza szyfrującego. Jeśli użyto długiego hasła, liczba kombinacji klucza szyfrującego może okazać się mniejsza niż liczba wszystkich możliwych haseł, choć nadal pozostanie ogromna, np. w przypadku stosunkowo krótkiego, 40-bitowego klucza szyfrującego liczba możliwych kombinacji to 2 do 40 potęgi, czyli nieco ponad bilion.